(İng. Cross-stitch) Kanaviçe işi, bir resmi şekillendirmek için x biçimli dikişlerin kullanılması yöntemidir. Bu bakımdan kanaviçe işi kumaş ipliğinin sayıldığı nakış işinde popülerdir ve uygulaması kolaylıkla yapılır. Dikişçiler, dikişlerin bir ebat ve görünümde olmasını sağlamak için iplikleri sayarlar. Kanaviçe işinin bu uygulaması ayrıca sayılı kanaviçe işi olarak adlandırılır. Bazen kanaviçe işi, kumaş üzerinde baskısı yapılmış dizayn üzerinde yapılır.

Kanaviçe işi, nakış formunun en eski örneklerinden biri olup dünyanın her yerinde bulunabilir. Pek çok halk müzeleri özellikle Avrupa kıtasından ve Asya’dan kanaviçe işi ile süslenmiş giysi örneklerini sergilerler.

İki boyutlu (gölgesiz) bitkisel ve geometrik desenli kanaviçe işi, (genellikle siyah ve kırmızı pamuk ipek telleri ile keten bezi üzerine çalışılmış) Batı Avrupa ve Orta Avrupa halkı nakşının karakteristiğidir.

Amerika Birleşik Devletleri Plymouth, Massachusetts’deki “Hacı Salonu” günümüzde en erken bilinen kanaviçe işine ev sahipliği yapmaktadır. Örnek, yaklaşık 1653 yılında kaptan Myles Standish’in kızı Loara Standish tarafından yaratılmıştır.

Kanaviçe, batı kültüründeki goblene benzer, ancak ondan daha kalın iplerle ve daha ayrıntısızdır.