Retrospektif sergi figüratif resim sanatının Türkiye’deki en önemli temsilcilerinden Neşet Günal’ın 1946’dan 2001’e kadar ürettiği portre ve desenlerinin yer aldığı özel bir seçkiden oluşuyor. Mükemmel deseni, kusursuz kompozisyonu ve ifade gücüyle Neşet Günal günümüz Türk resminin büyük klasiklerinden biri olarak anılıyor. Günal, resimde kültürel kimlik sorununu en baştan beri gündemde tuttuğundan; yerellikten evrenselliğe ulaşmış nadir ustalar arasında yer alıyor. (Tanıtım Bülteninden) SERGİ METNİ İş Sanat Kibele Galerisi 2012-2013 sezonunun ilk sergisinde Türk resminin en büyük ustalarından Neşet Günal’ın eserlerini sanatseverlerle buluşturuyor. Restrospektif sergi figüratif resim sanatının Türkiye’deki en önemli temsilcilerinden Neşet Günal’ın 1946’dan 2001’e kadar ürettiği portre ve desenlerinin yer aldığı özel bir seçkiden oluşuyor. Mükemmel deseni, kusursuz kompozisyonu ve ifade gücüyle Neşet Günal günümüz Türk resminin büyük klasiklerinden biri olarak anılıyor. Günal, resimde kültürel kimlik sorununu en baştan beri gündemde tuttuğundan; yerellikten evrenselliğe ulaşmış nadir ustalar arasında yer alıyor. Yerellikten evrenselliğe uzanan büyük ustalık Sanat hayatının başlarında özeliklle portre çalışmaları ile göze çarpan ve o dönemdeki tek tutkusu gördüğünü aynen kâğıda geçirmek olan Neşet Günal’ın ilk dönem resimleri Léopold Lévy’nin sanat anlayışına yakındı.. Günal’ın renk konusundaki indirgemeci anlayışı, sanatçının deseni kurucu öge, rengi de yardımcı öge olarak kullanmasını sağladı. Lévy, Günal’ın desenini çok güçlü bularak her yaptığını övgüyle karşıladı ve hatta kimi zaman “Bu yaşta Rafael de bu kadar çizerdi” diyerek onu yüreklendirdi. Neşet Günal 1950’lerin sonlarında, tüm sanat yaşamı boyunca kullanacağı temaları belirledi ve Anadolu insanı, onun resimlerinin vazgeçilmezi haline geldi. Anadolu temasının 1950’li yıllar itibariyla artmasında, bu yıllarda köyden kente göçün iyiden iyiye kendini hissettirmesi ve bu göçün, köye gidemeyen sanatçının ayağına köyü getirmesi de etkili oldu. Bu dönemde sanat da bir tür iç hesaplaşmayla, yerellik-evrensellik tartışmalarından beslendi. Günal bu dönemden itibaren “toprak insanları”, Anadolu’nun sert yaşam koşullarını, çorak ve çıplak coğrafyasını gözler önüne seren eserler verdi. Neşet Günal, 60’lar, 70’ler ve 80’lere damgasını vuran “Kapı Önü”, “Duvar Dibi” ve “Çocuklar” dizileri ile resimlerindeki dramatik etkiyi artırdı. Usta ressamın bu dönemde Anadolu’nun sert yaşam koşullarında, çorak topraklarında yaşayan ve adeta toprakla özdeşleşen Anadolu insanını lirik bir anlatımla resmetmesi dikkat çekmektedir. Günal’ın çıplak ayaklı “toprak insanlar”la resmettiği Anadolu gerçekliği usta ressamın toplumsal çelişkilere dikkat çekmesi olarak yorumlanmaktadır.