1884’ten 1894’e kabaca bir kronolojiyi takiben Norveçli sanatçı Edvard Munch’un ekspresyonizme önayak oluşunu; kuzey Avrupa’nın en çok çamur atılan ve en tartışmalı sanatçısı oluşunu anlatan film, ayrıca Edvard 5 yaşındayken annesinin veremden ölümünü ve 13 yaşına geldiğinde de (kendisinden 1 yaş büyük olan) kız kardeşinin akciğer yetmezliğinden ölümünü geri dönüş sahneleriyle anlatıyor. Film, Munch’un Bayan Heiberg ile yaşadığı kısa ilişkisinden, Christiania’da anarşist Hans Jeager’ın topluluğuna iştirakinden ve daha sonra da Berlin’de Strindberg’e katılmasından kalıcı etkileri keşfetmemizi sağlıyor. Bunların yanında Munch’un melankolisi; tuval, karton, kağıt, taş ve ahşap üzerinde çalışma arzusu onun en derin hisleridir.

1974 yılında, Peter Watkins tarafından Norveç Televizyonu için çekilen bu uzun ama büyüleyici biyografi, ‘Çığlık’ı çizen adamın profilini çıkarırken drama teknikleriyle belgesel tekniklerini harmanlıyor. Munch’un konuşmadığı sahnelerde, İngilizce bir belgesel seslendirmesiyle akademik tonda Avrupa sanat dünyasındaki eğilimler, dünyadaki önemli olaylar bir bağlam içinde inceleniyor. Aynı zamanda dramatik sahneler profesyonel olmayan oyuncular tarafından Norveççe altyazılı olarak ve sık sık tıpkı tablolardaki figürler gibi izleyiciye sabit bir bakış atılarak oynanmıştır. Watkins, değişken ve serbest çağrışımlarla Munch’un genç bir ressam olarak yaptığı ailesine dair tüyler ürpertici çalışmalarını, evli bir kadınla yaşadığı kısa ilişkiyi ve annesiyle kız kardeşini tüberkülozdan kaybedişini, onun yaşadığı zamanla geçmişi arasında zikzaklar yaparak sunuyor. Bazen can sıkıcı olsa da film ayrıca, Munch’un çalışma sürecini, iki boyutlu çalışan sanatçılar hakkındaki filmlerin çoğunda eksik olan ince bir dokunuşla takdire şayan bir biçimde belgelendirerek sunuyor.

Fransa,  Mayıs 1976  (Cannes Film Festival)