Selin Perk / GEÇİT

Sanat pratiği, varoluşun en kırılgan ve en derin katmanına; doğumun hem bedensel hem de ruhsal mekânına odaklanmaktadır. Çalışmalarında cenin, beden ve deniz kabuğu imgeleri aracılığıyla, anne bedenini yalnızca biyolojik bir yapı olarak değil, aynı zamanda evrensel bir taşıyıcı, kapsayıcı ve dönüştürücü alan olarak yeniden kurgular.

Cenin, henüz tanımlanmamış bir varlığın içeride kalma hâlini, potansiyelini ve sessizliğini temsil eder. Bu “içerisi”, yalnızca rahimle değil, aynı zamanda denizle de özdeşleşir; sınırları belirsiz, döngüsel ve yaşamın kaynağını içinde barındıran bir alan olarak ortaya çıkar.

Deniz kabuğu ise bu içeriğin koruyucu formudur: içe kapalı, ancak içsel sesi saklayan bir kabuk. Tıpkı rahim gibi; hem bir barınak hem de bir geçittir. Sanatçının eserlerinde bu imgeler sürekli olarak birbirine dönüşür: cenin denize karışır, beden kabukta şekillenir, kabuk annenin taşıyıcı formuna bürünür.

Bu görsel ve kavramsal geçişler izleyiciyi, anne bedeninin içsel mekânına hem fiziksel hem de metaforik bir yolculuğa davet eder. Beden burada yalnızca bir taşıyıcı değil; suyu tutan, sesi barındıran ve yaşamı yeniden inşa eden bir alana dönüşür.

Organik formlar ve bilinçaltı imgeleri iç içe geçirerek, içeride kalma hâlini, korunma ihtiyacını ve varoluşun döngüselliğini görünür kılmayı amaçlar. Her kabuk çatladığında, her beden değiştiğinde, her sessizlikte yeni bir hafıza oluşur.

Sanatçının pratiğinde doğum, yalnızca bir başlangıç değil; bir bedensel alan, bir su hafızası ve bir kadınlık coğrafyası olarak yorumlanır. Bu dönüşüm, izleyiciyi hem kendi varlığıyla hem de taşıdığı kolektif anne-beden hafızasıyla yüzleşmeye davet eder.