Kutlu Gürelli / DALGIN YÜZEY

Kutlu Gürelli’nin resimlerinden oluşan bu seçki, izleyiciyi malzemenin ve yüzeyin derinliklerine davet eden, görsel ve düşünsel katmanlara sahip eserleri bir araya getiriyor. Sanatçı, bu çalışmalarda doku ve efekt kavramlarını merkeze alarak, resmin fiziksel varlığını ön plana çıkarıyor. Eserlerdeki yüzey, sadece bir taşıyıcı olmaktan öte, kendi başına bir anlatı unsuru haline gelerek zengin ve katmanlı dokular oluşturuyor. Bu dokular, bazı eserlerde ahşap damarları gibi organik formları çağrıştırırken, bazılarında perde tüllerinde oluşan moiré etkisi, soyut dalgalanmalar veya geometrik desenler şeklinde karşımıza çıkıyor. Sanatçı, mat, saydam, parlak veya kapatıcı özellikte çeşitli malzemelerin olanaklarıyla, yüzeyin “ne olduğu” ve “neye benzediği” arasındaki gerilimi “resmetmek” ve “aracılık etmek” arasında salınan bir kontrol alışverişi üzerinden araştırıyor.

Gürelli’nin bu resimlerinde temsil, geleneksel anlamda bir figür veya manzara betimlemesinden ziyade, malzemenin kendisi ve yarattığı etkiye dairdir. Örneğin, “Gövde (trunk), 2023”, bir ağaç gövdesinin dokusunu yeniden kavramsallaştırırken, gerçek bir gövdeyi taklit etmekten öte, ahşabın temel karakteristiklerini ve yüzeydeki izlerini soyut bir yaklaşımla sunar. Bu durum —ve resim, sanatçının malzeme ve insan etkileşimine dair ilişkileri resimde yeniden kavramsallaştırmakla ilgilenmesinin başlangıç noktalarından birini oluşturur.

Resimlerdeki girift dokular, sim, vernik ve endüstriyel boyaların yarattığı farklı malzeme karakterleriyle oluşan katmanlı yüzeyler, gözün oyalanacağı alanlar olarak görsel “genellemeler” yaratır. Bu, resmi, malzeme niteliğinin iç mekan veya endüstriyel ürün tasarımlarındaki rolüne, yüzeyler olarak ele alınması fikrine yaklaştırır. Resimlerde yüzeyin hem maddi hem de imgesel potansiyeli başrolde yer alır. Rengin yoğunluğu, ışıkla etkileşime giren metalik yansımalar ve yarı saydam katmanlar, yüzey üzerinde değişken efektler yaratır; bu efektler, bakışın tek bir noktada sabitlenmesini engelleyerek, görülecek belirgin bir şey yerine boş veya dalgın bakışa uygun, pasif alanlar oluşturur. Gürelli, yağlıboya resmin tarihte belirdiği andan günümüze, malzeme ve yüzey özellikleriyle üretilen efektlerin, dekoratifleşme ve kiç, doku ve materyalin çağrışımsal ve duyusal niteliğiyle iç içe geçmiş yapısını haritalandırmaya odaklanıyor.

Sonuç olarak, bu seri, malzemenin ve yüzeyin olanaklarını hem estetik hem de kavramsal düzeyde sorgulayan, temsil ile soyutlama arasındaki geçirgen sınırda duran ve izleyiciyi bakışın kendisi üzerine düşünmeye davet eden bir bütünlük sunuyor.